استارت بحث وخودم میزنم شما ادامش و برین

معماری چیست؟


شاید بتوان معماری را از آن گونه واژه هایی دانست که همواره به راحتی به کار می‌رود

ولي كمتر پيش مي‌آيد كه گوينده مفهوم دقيق آن را بداند و با ريشه و حوزه كاركرد اين واژه آشنا باشد.

واژه "معماری" در زبان عربی از ریشه "عمر" به معنای عمران ،آبادي و آباداني است. اما كلمه معماری (Architecture) ریشه در واژه یونانی Architektonike دارد که به معنای ساختن ویژه است؛ ساختنی که هدایت شده و همراه با آرخه باشد. آرخه نيز (Arkhe) از فعل آرخین (Arkhin) به معنای هدایت کردن و اداره کردن است.

اگر سری به لغت نامه های مختلف، اعم از فارسی و انگلیسی بزنیم می توانيم تعریف های مختلفي در ارتباط با معماری پیدا كنيم. براي مثال، در لغت نامه دهخدا اين تعاريف برای معماری آمده است: بنایی و علم بنایی و شغل معمار/ عمل و شغل معماری/ آبادانی و آباد سازی.

همچنین، در دوره‌های مختلف تعریف‌های متفاوتی در این زمینه ارایه شده است. براي نمونه، فرانک لوید رایت، معمار نامدار اوایل قرن بیستم و یکی از  پیشگامان معماری مدرن در این باره می‌گوید: "معماری عصاره زندگی است و به عبارتي، زندگی را شکل می‌دهد. معماری، حقیقی‌ترین روش ثبت زندگی در دنیای گذشته، امروز و آینده است. یا در تعریف دیگری از لوکوربوزیه، یکی دیگر از پیشگامان معماری مدرن داریم: "معماری بازی با اشیا است در زیر نور."

اما آنچه اهمیت دارد این است که این تعریف های متفاوت در برخي ریشه ها دارای وجه مشترک هستند بطور کلی اين تعاريف را می توان در سه گروه اصلی دسته بندی کرد:" معماری به عنوان یک پروسه، معماری به عنوان یک حرفه و در نهايت، معماری به عنوان یک سند.

معماری یک نظم وانضباط,یک تخصص ,و یک کار فکری است
                                                                            

صدیقه جون منم ادامه صحبتتو توضیح میدم با اجازه شما

● معماری به عنوان یک پروسه
در این دسته بندی، معماری فعالیتی است در زمینه طراحی، بنا کردن بنا و دیگر ساختارهای فیزیکی که توسط یک فرد و یا افرادی برای ایجاد سرپناه انجام می شود.
در این پروسه، خلاقیت و نوآوری نقش بسیار مهمی ایفا می کند، همانگونه که لوکوربوزیه می گوید: "... اینکه معماری در لحظهای از خلاقیت بوجود می آید، یک حقیقت انکار ناپذیر است."
همچنین، طراحی معماری می تواند در ابعاد بسیار وسیع باشد، مانند اینکه ساختمان چگونه با محیط اطراف می آمیزد و یا اینکه در مقیاس کوچک باشد، اینکه ساختارهای جزیی طراحی چگونه می تواند در طرح شکل گیرد. بطور کلی، معماری در این گروه، طراحی برای هر گونه سیستم است.


● معماری به عنوان یک حرفه
در این گروه تعاریف، معماری نقشی است که افراد به عنوان ارائه دهندگان خدمات می پذیرند. همانگونه که در لغت نامه دهخدا نیز دیدیم و از آن به عنوان بنایی، علم بنایی و شغل معمار یاد شده است.


● معماری به عنوان یک سند
در این دسته بندی، معماری مبتنی بر طراحی ها و اسنادی است که بیان کننده ساختار و رفتار یک ساختمان و یا هر نوع سیستم ساخته شده است.
به عنوان مثال می توان به آثار معماری اشاره کرد که سمبل های فرهنگی، سیاسی و اجتماعی یک کشور شناخته می شوند. ساختمان هایی مانند تخت جمشید و اهرام ثلاثه مصر از این نوع آثارمحسوب می شوند. آثاری که پیوند دهنده افکار و تصورات مردم زمان خود با حال و آینده است.

عماری یا مهرازی هنر و علم طراحی و بنای ساختمان‎هاست. معماری به عنوان اجتماعی‌ترین هنر بشری، با فضای اطراف انسان مرتبط است. حضور فضا، بنا و شهر
 از گذشته تا امروز و در آینده، لحظه‌ای از زندگی روزمره آدمیان غایب
نبوده  و نخواهد بود. شهرها پر از ساختمان‎هایی هستند که با استفاده از هنر
و  مهارت‎های علمی و ریاضی طراحی شده‎اند. این مهارت‎ها در ترکیب با هم
عناصر  زیبایی‎شناسی نامیده‎ می‎شوند. اصول زیبایی‎شناسی برگرفته از هنر، علم و ریاضیات مثل کاربرد خط، شکل، فضا، نور و رنگ برای ایجاد یک الگو، توازن، ریتم، کنتراست و وحدت‌ در طراحی معماری مورد استفاده قرار می‎گیرند، این عناصر در کنار هم به معماران اجازه می‎دهند تا ساختمان‎های زیبا و مفید خلق کنند.

معماری(برگرفته از کلمه یونانی"ἀρχιτέκτων" مشتق از
دو کلمه "ἀρχι"به  معنای رییس و "τέκτων" به معنای سازنده ) هم فرآیند و هم
محصول برنامه ریزی  طراحی و ساخت وساز است. آثار معماری، در قالب موضوعات
ساختمان، اغلب به  عنوان نمادهای فرهنگی و سیاسی و به عنوان آثار هنری درک
می شوند. تمدن های  تاریخی اغلب با بقای دستاوردهای معماری نظیر اهرام
ثلاثه مصر و تخت جمشید  در ایران شناخته شده اند. معنای معماری:

• هنر و علم طراحی و احداث ساختمان و دیگر سازه های خارجی
• اصطلاح عمومی برای توصیف ساختمان ها و دیگر زیرساخت ها است.
• سبک و روش طراحی و ساخت و ساز ساختمان ها و دیگر ساختارهای فیزیکی.
• عملکرد یک معمار که به آن معماری گویند به معنای پیشنهاد یا ارائه خدمات حرفه ای در ارتباط با

طراحی و ساخت ساختمان یا گروهی از ساختمانها ست و یا فضایی در اطراف سایت ساختمان که هدف عمده آن اشغال یا استفاده توسط انسان است.

• فعالیت های طراحی از سطح کلان (طراحی شهری، معماری منظر) گرفته تا سطح خرد (جزئیات ساخت و ساز و مبلمان).
• واژه معماری برای توصیف فعالیت طراحی هر نوع سیستم سازگار شده است. و به طور رایج در توصیف فن آوری اطلاعات استفاده می شود.

در رابطه با ساختمان، معماری تا حالا برنامه ریزی، طراحی و
ساخت فرم،  فضا و محیطی که منعکس کننده کاربرد فنی، اجتماعی، زیست محیطی، و
ملاحظات  زیبایی شناختی باشد را انجام داده است. و آن نیازمند روش های
خلاقانه و  هماهنگی مواد، فن آوری، نور و سایه است.

و نیز معماری در برگیرنده جنبه های عملگرایانه ساختمان و
تحقق سازه ها،  از جمله برنامه ریزی، برآورد هزینه و مدیریت ساخت است.
بعنوان مثال مستندات  تولید شده توسط معماران نقشه های معمولی طرح ها و
مشخصات فنی میباشد  معماری تعریف کننده سازه و رفتار یک ساختمان و یا یا هر
نوع سیستم دیگری  است که ساخته و یا احداث گردیده است . در یک تعریف کلی
از معماری "ویلیام  موریس" چنین می‌نویسد:(معماری؛ شامل تمام محیط فیزیکی  است که زندگی بشر را در بر
می‌گیرد و تا زمانی که جزئی از دنیای متمدن  بشمار می‌آییم، نمی‌توانیم خود
را از حیطهٔ آن خارج سازیم، زیرا که معماری  عبارت از مجموعه اصلاحات و
تغییراتی است که به اقتضای نیازهای انسان، بر  روی کرهٔ "زمین" ایجاد
شده‌است که تنها صحراهای بی "آب" و "علف" از آن بی  نصیب مانده‌اند. ما
نمی‌توانیم تمام منافع خود را در زمینه معماری در  اختیار گروه کوچکی از
مردمان تحصیل کرده بگذاریم و آنها را مامور کنیم که  برای ما جستجو کنند،
کشف کنند، و محیطی را که ما باید در آن زندگی کنیم شکل  دهند و بعد ما آن
را ساخته و پرداخته تحویل بگیریم و سپس شگفتزده شویم که  ویژگی و کارکرد آن
چیست. بعکس این بر ماست که هر یک، بنوبه خود ترتیب صحیح  بوجود آمدن مناظر
سطح کره زمین را سرپرستی و دیدبانی کنیم و هر یک از ما  باید از دستها و
"مغز" خود، سهم خود را در این وظیفه ادا کند.)
در تعریفی دیگر از "لوکوربوزیه" (یکی از بزرگترین معماران دوران مدرن) می‌گوید:
معماری بازی استادانه و درست اشکال در زیر نور است.

طراحی معماری در اصل استفاده خلاقانه از توده، فضا، بافت، نور، سایه، مصالح، برنامه و عناصر برنامه ریزی مانند هزینه، ساخت و فناوری است به منظور دستیابی به اهداف زیباشناختی، عملکردی و اغلب هنری.
این تعریف، معماری رااز طراحی مهندسی که استفاده خلاقانه از مصالح و
فرمها با بهره گیری از ریاضیات و قواعد علمی است، متمایز می‌کند.


آثار معماری به عنوان نمادهای
فرهنگی، سیاسی و اجتماعی یک کشور شناخته می‌شوند. تمدن‌های تاریخی نخست از طریق همین آثار معماری شناخته می‌شوند. ساختمان‌هایی چون تخت جمشید، هرم‌های سه‌گانه مصر، کالاسیوم
روم از جمله چنین آثاری به‌شمار می‌آیند. آثاری که پیونددهنده مهم
خودآگاهی‌های اجتماعی بوده‌اند. شهرها، مذاهب و فرهنگ‌ها از طریق همین
یادواره‌ها خود را می‌شناسانند.

واژهٔ «معماری» در عربی از
ریشهٔ «عمر» به معنای عمران، آبادی و آبادانی است و واژه «معمار»، یعنی
بسیار آباد کننده. در فارسی برابرهایی گوناگونی برای آن آمده‌است مانند:
«والادگر»، «راز»، «رازیگر»، «زاویل»، «دزار»، «بانی کار» و «مهراز».
مهراز، واژه‌ای است که مشتق از «مه» + «راز» و مه برابر مهتر و بزرگ
بنایان است. بنابراین از دو بخش «مه»، به‌معنای بزرگ و «راز» به‌معنای
سازنده درست شده‌است. این واژه برابر مهندس معمار
به تعبیر امروزی است. در لاتین نیز واژه "architect" از دو بخش archi به
معنای سر، سرپرست و رئیس و tecton به معنای سازنده درست شده که کاملاً
همتراز با واژه مهراز می‌باشد. مفهوم دقیق واژه معماری ریشه در واژه یونانی
archi-tecture به معنای ساختن ویژه دارد، ساختنی که هدایت شده و همراه با
آرخه باشد. آرخه(arkhe)از فعل آرخین(arkhin) به معنای هدایت کردن و اداره
کردن است.

معماری یعنی عشق، خط سیر آغاز شده از دامان معشوق تا ابدیت زمان تا ابدیت مکان.......

معمار آنست که از عشق بنا ساخت.....

معماری یا مهرازی هنر و علم طراحی و بنای ساختمان‎هاست. معماری به عنوان اجتماعی‌ترین هنر بشری، با فضای اطراف انسان مرتبط است. حضور فضا، بنا و شهر از گذشته تا امروز و در آینده، لحظه‌ای از زندگی روزمره آدمیان غایب نبوده و نخواهد بود. شهرها پر از ساختمان‎هایی هستند که با استفاده از هنر و مهارت‎های علمی و ریاضی طراحی شده‎اند. این مهارت‎ها در ترکیب با هم عناصر زیبایی‎شناسی نامیده‎ می‎شوند. اصول زیبایی‎شناسی برگرفته از هنر، علم و ریاضیات مثل کاربرد خط، شکل، فضا، نور و رنگبرای ایجاد یک الگو، توازن، ریتم، کنتراست و وحدت‌ در طراحی معماری مورد استفاده قرار می‎گیرند، این عناصر در کنار هم به معماران اجازه می‎دهند تا ساختمان‎های زیبا و مفید خلق کنند.
معماری(برگرفته از کلمه یونانی"ἀρχιτέκτων" مشتق از دو کلمه "ἀρχι"به معنای رییس و "τέκτων" به معنای سازنده ) هم فرآیند و هم محصول برنامه ریزی طراحی و ساخت وساز است. آثار معماری، در قالب موضوعات ساختمان، اغلب به عنوان نمادهای فرهنگی و سیاسی و به عنوان آثار هنری درک می شوند. تمدن های تاریخی اغلب با بقای دستاوردهای معماری نظیر اهرام ثلاثه مصر و تخت جمشید در ایران شناخته شده اند. معنای معماری:

• هنر و علم طراحی و احداث ساختمان و دیگر سازه های خارجی
• اصطلاح عمومی برای توصیف ساختمان ها و دیگر زیرساخت ها است.
• سبک و روش طراحی و ساخت و ساز ساختمان ها و دیگر ساختارهای فیزیکی.
• عملکرد یک معمار که به آن معماری گویند به معنای پیشنهاد یا ارائه خدمات حرفه ای در ارتباط با

طراحی و ساخت ساختمان یا گروهی از ساختمانها ست و یا فضایی در اطراف سایت ساختمان که هدف عمده آن اشغال یا استفاده توسط انسان است.

• فعالیت های طراحی از سطح کلان (طراحی شهری، معماری منظر) گرفته تا سطح خرد (جزئیات ساخت و ساز و مبلمان).
• واژه معماری برای توصیف فعالیت طراحی هر نوع سیستم سازگار شده است. و به طور رایج در توصیف فن آوری اطلاعات استفاده می شود.

در رابطه با ساختمان، معماری تا حالا برنامه ریزی، طراحی و ساخت فرم، فضا و محیطی که منعکس کننده کاربرد فنی، اجتماعی، زیست محیطی، و ملاحظات زیبایی شناختی باشد را انجام داده است. و آن نیازمند روش های خلاقانه و هماهنگی مواد، فن آوری، نور و سایه است.
و نیز معماری در برگیرنده جنبه های عملگرایانه ساختمان و تحقق سازه ها، از جمله برنامه ریزی، برآورد هزینه و مدیریت ساخت است. بعنوان مثال مستندات تولید شده توسط معماران نقشه های معمولی طرح ها و مشخصات فنی میباشد معماری تعریف کننده سازه و رفتار یک ساختمان و یا یا هر نوع سیستم دیگری است که ساخته و یا احداث گردیده است . در یک تعریف کلی از معماری "ویلیام موریس" چنین می‌نویسد:
[tr][td]«[/td][td]معماری؛ شامل تمام محیط فیزیکی است که زندگی بشر را در بر می‌گیرد و تا زمانی که جزئی از دنیای متمدن بشمار می‌آییم، نمی‌توانیم خود را از حیطهٔ آن خارج سازیم، زیرا که معماری عبارت از مجموعه اصلاحات و تغییراتی است که به اقتضای نیازهای انسان، بر روی کرهٔ "زمین" ایجاد شده‌است که تنها صحراهای بی "آب" و "علف" از آن بی نصیب مانده‌اند. ما نمی‌توانیم تمام منافع خود را در زمینه معماری در اختیار گروه کوچکی از مردمان تحصیل کرده بگذاریم و آنها را مامور کنیم که برای ما جستجو کنند، کشف کنند، و محیطی را که ما باید در آن زندگی کنیم شکل دهند و بعد ما آن را ساخته و پرداخته تحویل بگیریم و سپس شگفتزده شویم که ویژگی و کارکرد آن چیست. بعکس این بر ماست که هر یک، بنوبه خود ترتیب صحیح بوجود آمدن مناظر سطح کره زمین را سرپرستی و دیدبانی کنیم و هر یک از ما باید از دستها و "مغز" خود، سهم خود را در این وظیفه ادا کند.[/td][td]»[/td][/tr]
در تعریفی دیگر از "لوکوربوزیه" (یکی از بزرگترین معماران دوران مدرن) می‌گوید:


[tr][td]«[/td][td]معماری بازی استادانه و درست اشکال در زیر نور است.[/td][td]»
[/td][/tr]

معماری
بازی استادانه و با

شکوه احجامی است که در پرتو نور کنار یکدیگر قرار گرفته اند.

معماری باید تداعی کنندهٔ احساس انسان‌ها نسبت به طبیعت باشد. دلایل زیادی وجود دارد مبنی بر اینکه دیدگاه بشر در نحوه‌ استفاده از منابع طبیعت باید تغییر کند. ما باید کمی سبک‌‌تر بر روی زمین زندگی کنیم، زیرا دخل و تصرف‌هایی که در بستر طبیعی زمین برای ساخت و ساز انجام می‌‌دهیم نه تنها با نیارمندی‌‌های ما در رابطه با فضاهای یک ساختمان مرتبط است، بلکه بر ارگانیسم کلیه‌ موجودات و گیاهان محیط زیست نیز تأثیرگذار است. 

به طور کلی این ایده بر مبنای چهار اصل استوار است: ۱- از انرژی آب، باد و سایر منابع طبیعی حفاظت کنیم، ۲- سلامت محیط زیستمان را تأمین کنیم، ۳- اقتصاد را در کشور رشد دهیم و ۴- کیفیت بالایی از زندگی را برای شهروندان ارائه دهیم. یکی از ایده‌‌های مطرح در این راه معماری در پناه زمین است.

معماری در پناه زمین

بنای در پناه زمین نشانگر استفاده از زمین در طراحی ساختمان برای بهبود کیفیت آن است با توجه به این‌که استفاده از زمین در طراحی بنا بیش‌‌تر یک ایده‌ کلی است، هیچ تعریف پذیرفته شده‌ جهانی در مورد بنا در پناه زمین وجود ندارد. بیش‌‌تر تعاریف، این معماری را به بنایی اطلاق می‌‌دارند که حداقل به میزان ۵۰ تا ۸۰ درصد مساحت سقف آن با زمین یا خاک پوشیده شده باشند؛ برای مثال، ارتباط خانه  با سطح زمین می‌تواند به طور قابل ملاحظه‌‌ای متنوع باشد. از گذشته تا به امروز درجات مختلف بناسازی در زیر زمین و ارتباط‌های متنوع با فرم زمین در این معماری وجود داشته است.

به نظر من معماری ایجاد آرامش و زیبایی در طراحیه شهریه..

بچه  ها اینجا مناظره اس اسمشا!! مناظره کنید! تفکر و اعتقاد هم رو به چالش بکشید.... تایید کنید، تمجید کنید، مخالفت کنید... مناظره کنید....

ویترویوس پدر معماری در قدیمی ترین کتاب معماری موجود (ده کتاب معماری) ویژگی های معمار را چنین بیان می کند:
معمار باید به علوم و معارف گوناگون آراسته باشد، چون با قوه ی تمییز او است که تمامی آثار دیگر هنرها به محک در می آید. معرفت معمار فرزند علم و عمل است. عمل، ممارست مداوم و منظم در کار است یعنی کاردستی با انواع مصالح، طبق یک نقشه و عمل، قدرت بیان و نمایش چابک دستی معمار است طبق اصول تناسبات

[tr][td]شاید بتوان معماری را از آن گونه واژه هایی دانست که همواره به راحتی به کار می‌رود ولی کمتر پیش می‌آید که گوینده مفهوم دقیق آن را بداند و با ریشه و حوزه کارکرد این واژه آشنا باشد.

واژه "معماری" در زبان عربی از ریشه "عمر" به معنای عمران ، آبادی و آبادانی است. اما کلمه معماری (Architecture) ریشه در واژه یونانی Architektonike دارد که به معنای ساختن ویژه است؛ ساختنی که هدایت شده و همراه با آرخه باشد. آرخه نیز (Arkhe) از فعل آرخین (Arkhin) به معنای هدایت کردن و اداره کردن است.

اگر سری به لغت نامه های مختلف، اعم از فارسی و انگلیسی بزنیم می توانیم تعریف های مختلفی در ارتباط با معماری پیدا کنیم. برای مثال، در لغت نامه دهخدا این تعاریف برای معماری آمده است: بنایی و علم بنایی و شغل معمار/ عمل و شغل معماری/ آبادانی و آباد سازی.

[/td][/tr][tr][td][tr][td]
[/td][td]
[/td][td]
[/td][/tr]
[/td][/tr]

معماری همه چیز است ،از ازل که زمین شکل گرفت و دریا ها در آن جاری شد و کوهها که بوجود آمد هریک خود بیان کننده یک معماری عظیم اند

مقدمه

 پیشینه معماری ایران به  حدود 1000 سال پیش از اسلام می‌رسد و پس از ظهور این دین، نیز تاكنون شاهد بیش از 1400 سال معماری ایرانی- اسلامی هستیم. از قدیم‌الایام معماری ایران دارای دو نظام  كلی آموزش بوده است. یكی از این دو نظام، آموزش سنتی معماری است، كه ریشه در قرون و اعصار دارد و انتقال اطلاعات و مفاهیم در آن به‌صورت سینه به سینه، مدیدی و مدادی(1)  انجام پذیرفته است؛ و نظام دوم، با ظهور مدارس معماری در ایران و تحت عنوان نظام آموزشی آكادمیك و كلاسیك بوجود آمده است. اهمیت بازشناسی آموزش معماری در كشور نیز  در آموزش آكادمیك بیشتر جلوه می‌نماید، كه غالباً در مقام مقایسه معماری و معماران معاصر، با معماری و معماران گذشته بر می‌آییم. این در حالی است كه معمار معاصر را  محصول آموزش دانشكده‌های معماری امروزی و معمار گذشته را حاصل آموزش سنتی معماری می دانیم.

تعریف و شرح

معماری در لغت به معنای علم بنایی و ابعاد سازی آمده است و معمار به معنای بسیار عمارت کننده آنکه عمارت کند وموجب رونق و تعالی گردد وعمارت نیز به معنی آبادی است. لغات هم ریشه معماری و عمارت نیز همه معنایی از آبادانی و زندگی و حیات را درخود دارند.  معمر به معنای منزل فراخ با آب و گیاه ومردم است.

در قرآن نیز در مواردی به ساختن و معماری و یا عمارت که ریشه معماری دارد، اشاره شده است. هنگامی که خدا می‎فرماید “عمروالارض” یعنی زمین را آباد کنید و زمین بنایی والا می باشد. تعمیر هم از همین ماده است و همچنین عمر نیز به معنای تعمیر بدان بواسطه روح است واگر زیارت خانه خدا هم عمره می گویند باز به همین خاطر است که زیارت مردم مایه آبادانی بیت الله الحرام است.

در تفسیرالمیزان مجموعه این معانی ( لغوی وقرانی) نشان می دهد که مفهوم “معماری” عمیق‎تر از ساختن به تنهایی و ابعادش وسیعتر از به وجود آوردن کالبد یک ساختمان می‎باشد که مفاهیمی مانند زنده‎سازی و احیاء و تداوم وحیات وآبادانی را درخود نهفته دارد یا به عبارت دیگر معماری همواره به معنای ایجاد فضایی با روح و حیات تصور می گردد. در این جا در مقام تعریف معماری باید به چند نکته زیر توجه کنیم :

اول اینکه در معماری همیشه معرفت و عمل به هم پیوسته است وسیر ازمعرفت به عمل واجرا معماری را پدید می آورد. دیگر اینکه اثرمعماری همواره در پیوند با محیط مطر ح است و بدون ارتباط با محیط و بافت اطرافش شکل نمی‎گیرد وتعریف نمی شود.

بدین ترتیب از مجموعه تمامی آنچه به اجمال بیان شد بطور خلاصه میتوان گفت که:

معماری نوعی عمل خلاقانه است که مقصود آن شکل دادن به فضای زیست انسان درتمامیتش می‎باشد و گستره آن از جوابگویی به نیازهای انسانی در پیوند با محیط و طبیعت تا بیان عواطف و اعتقادات او طیف وسیعی را در برمی‎گیرد.

به این ترتیب هدف این رشته تربیت افرادی است که براین طیف عمل خلاقانه تسلط  یافته و توان انتقام بخشی به مقتضای زیست انسانی را داشته باشند تا بدین ترتیب ابعاد کمی وشرایط کیفی زیست و رشد درجامعه فراهم گردد.

کاربرد و زیر شاخه ها

با توجه به وجوه و ابعاد رشته مراحل مختلف شکل‌گیری اثر، منابع و روشهای شناخت بسیار متعدد و متنوعی که معمار ناچار به مراجعه آنهاست و طبیعت رشته، به چهار زمینه فعالیت آموزشی یا حوزه دست می‌یابیم که از این میان یک حوزه یعنی طراحی معماری نقش ستون فقرات و محور اصلی مجموعه آموزشی را به عهده دارد و سه حوزه دیگر فن ساختمان، تاریخ هنر و معماری و مرمت و احیای ابنیه و بافتها و مجتمع‌های زیستی به مثابه پایه‌ها و بخشهای تقویت‌کننده و گاهی تخصصی این ستون فقرات محور اصلی می‌باشند.

طراحی معماری

درس طراحی معماری مهم ترین و اصلی ترین درس رشته معماری می باشد. به گونه ای که دیگر دروس برای خدمت رسانی و تکمیل و در گرداگرد این درس و یا پیش زمینه این درس ارائه می شوند و این درس، ستون فقرات رشته معماری را تشکیل می دهد. درس طراحی معماری به این صورت تعریف گشته است که در درازای دوران تحصیل معماری ، 5 درس زیر عنوان طراحی معماری به دانشجویان معرفی می شوند که به ترتیب طرح 1، طرح 2 الی طرح 5 می باشد( در نظام قدیم معماری، 8 طرح معماری ارائه می شد که بعدها به 7 طرح کاهش پیدا کرد که پس از تغییر نظام آموزشی معماری و ارائه رشته معماری به صورت کارشناسی به 5 طرح کاهش پیدا کرد).

نحوه ارائه این درس بدین صورت است که در هر درس، یک پروژه معماری با موضوعات مختلفی همچون مسکونی، فرهنگی، آموزشی و... ارائه می گردد. استاد مربوطه به فراخور سواد و توانایی های خویش، چند جلسه اول را به مرور روند یک پروژه معماری و تعریف سوژه و مبانی نظری پرداخته و با معرفی سایت مربوطه، کار طراحی دانشجویان آغاز می گردد. معمولاً دانشجویان یک سری مطالعات اولیه را زیر عنوان فازصفر باید انجام داده و پس از کسب اطلاعات و دانش کافی در مورد سایت و موضوع پروژه و تجزیه و تحلیل کامل سایت، طراحی های نخستین و یا به قول معماران؛ اتودهای اولیه را انجام می دهند. معمولاً اتودهای اولیه به صورت دستی و یا ارائه ماکتهای اولیه با مواد ارزان قیمت صورت می پذیرد. استاد مربوطه باید در هر مرحله از درس در کنار دانشجو بوده و او را راهنمایی و ایرادات کار وی را بر طرف کرده و او را به سمت پیشبرد پروژه هدایت کند که در اصطلاح دانشکده های معماری ایران،کرکسیون(correction) نامیده می شود.

درس‌های‌ این‌ رشته‌ در طول‌ تحصیل :

دروس‌ پایه‌:: 

هندسه‌ کاربردی‌، کارگاه‌ مصالح‌ و ساخت‌، درک‌ و بیان‌ محیط‌، بیان‌ معماری‌، هندسه‌ مناظر و مرایا، ریاضیات‌ و آمار، انسان‌، طبیعت‌، معماری‌، مقدمات‌ طراحی‌ معماری‌.

دروس‌ اصلی‌ :

مبانی‌ نظری‌ معماری‌، آشنایی‌ با معماری‌ جهان‌، برداشت‌ از بناهای‌ تاریخی‌، آشنایی‌ با معماری‌ معاصر، نقشه‌برداری‌، تنظیم‌ شرایط‌ محیطی‌، تأسیسات‌ الکتریکی‌ (نور و صدا)، تأسیسات‌ مکانیکی‌، مقاومت‌ مصالح‌ و سازه‌های‌ فلزی‌، سازه‌های‌ بتنی‌، ایستایی‌، متره‌ و برآورد، مدیریت‌ و تشکیلات‌ کارگاه‌، مصالح‌ ساختمانی‌، ساختمان‌، روستا، طرح‌ معماری‌.

دروس‌ تخصصی‌:

آشنایی‌ با مبانی‌ برنامه‌ریزی‌ کالبدی‌، تحلیل‌ فضاهای‌ شهری‌، آشنایی‌ با مرمت‌ ابنیه‌، طرح‌ معماری‌، طراحی‌ فنی‌، طرح‌ نهایی‌.

مهندسی معماری در ایران

همانطور که گفته شد معماری در ایران قدمتی بیش از 1000 سال دارد و نمونه های هنر مردم ایران نظیر شیخ بهایی را در همه جای این مرز و بوم مشاهده می کنیم، اما رشته مهندسی معماری در سال 1308 همزمان با تاسیس دانشگاه علم و صنعت که آن زمان هنر سرای عالی نام داشت در ایران متولد شد و بعدها معماران به نامی را تربیت کرد که بنیانگذاران سبک نوین معماری در کشور بودند و می توان از میان آنان علی صادق و ایرج مشیری را نام برد.

باقی همه طراحی غفلت بود و
هندسه ی درد

معمار باید به علوم و معارف گوناگون آراسته
باشد، چون با قوه ی تمییز او است که تمامی آثار دیگر هنرها به محک در می آید.
معرفت معمار فرزند علم و عمل است. عمل، ممارست مداوم و منظم در کار است یعنی
کاردستی با انواع مصالح، طبق یک نقشه و عمل، قدرت بیان و نمایش چابک دستی معمار
است طبق اصول تناسبات.

پس معمارانی که کسب مهارت
دستی را مراد خویش قرار داده اند بی علم، هیچ زمان نتوانسته اند منزلتی را بیابند
که سزاوار مرارت هایشان باشد، چون آنان که فقط بر علم و تتبع تکیه کرده اند بی
گمان به دنبال صورت بوده اند و معنی.

لکن آنان که معرفتی کامل از
علم و عمل دارند، همچون مردانی تا بن دندان مسلح، بی درنگ به مراد خود دست یافته
اند و افتخار را نصیب خویش کرده اند.

در همه ی امور، خاصه معماری،
دو چیز است:‌ آنچه معین است و آنچه به چیزی معنی می بخشد. آنچه معین است، موضوعی
است که از آن سخن می گوییم و آنچه معنی می بخشد، اثباتی است طبق اصول علمی.

پس آن کس که خود را معمار می
خواند باید در دو هر متبحر باشد. او باید بالذات با استعداد باشد و هم مستعد تعلیم
دیدن.

معمار باید تعلیم دیده باشد
تا از خود خاطره های ماندنی تر در رسالتش به جا بگذارد.

معمار باید علم رسم نقشه را
بداند تا بتواند بی فوت وقت طرح هایی ترسیم کند، برای بیان شکل کاری که پیشنهاد می
کند.

هندسه نیز کمکی بزرگ به
معماری است. خاصه اینکه به ما کاربرد خط کش و پرگار را می آموزد تا در تهیه نقشه
های ساختمان در محدوده ی املاک آمادگی یابیم و گونیا و تراز و شاغول را به درستی
به کار بریم.

علم روشنایی را نیز باید
بداند چرا که با آن و با استفاده از هندسه نور درون ساختمان ها می تواند از نقاط
معین ساختمان رسم شود.

معرفتی گسترده از تاریخ لازم
است، زیرا در میان بخش های تزیینی ساختمان، بسیاری از نقوش هستند که معنی نهفته در
آن را باید بتواند برای دیگران بیان کند.

و اما فلسفه که معمار را
بلند نظر و نه خود بین و خاضع، عادل و درستکار می سازد بدون آزمندی. این اهمیتی
بسزا دارد، چرا که اثری نمی تواند بدون صداقت و راستی به درستی خلق شود. معمار
نباید آزمند باشد و خاطر خود را با اندیشه ی کسب در آمد مشغول نماید. این ها همه
از جمله احکام فلسفه است.

معمار همچنین باید موسیقی را
نیز درک کند تا بتواند از علم فواصل موسیقی و ریاضی آگاهی داشته باشد.

معمار باید علم طب را به علت
مسائل اقلیم ها، هوا، صحت و عدم صحت زمین ها و استفاده از آب های مخلف را بداند.
زیرا بی این ملاحظات صحت در یک خانه فراهم نخواهد شد.

او باید قوانین را بداند.
باید قوانینی را بداند که در ساختمان هایی که دیوارهای مشترک دارند لازم است، با
توجه به آبی که از پلکان می ریزد و نیز قوانینی درباره ی زهکشها، پنجره ها و تامین
آب و سایر مقوله ها از این دست باید بر معماران شناخته شده باشد تا پیش از آن
ساختمان ها را بنا نگذارند و پس از پایان یافتن کار به حل بپردازند.

با نجوم است که ما شرق و غرب
و شمال و جنوب را و همچنین با علم افلاک اعتدالین، زمان تحول و مسیر ستارگان رامی
یابیم. اگر کسی به این امور آگاهی نداشته باشد، نخواهد توانست نظریه ی ساعت های
آفتابی را بفهمد.

من فکر می کنم هرکسی حق
ندارد عجولانه خود را معمار بنامد بی آنکه از کودکی از پله های این علوم بالا رفته
باشد و با این گونه دانش، هنرها و علوم مختلف پرورش یافته، به اوج سرزمین مقدس
معماری برسد. شاید در نزد بی تجربه ها شگفت نماید که طبیعت انسانی بتواند این چنین
موضوعات زیادی را درک کند و به خاطر بسپارد. اگرچه مشاهده ی این امر که تمامی علوم
پیوندی مشترک از یگانگی و وحدت دارند، به این باور منجر خواهد شد که امر مزبور به
سادگی می تواند تحقق یابد.

البته اینکه پیتئوس (سازنده
ی معبد میروانا در پیرنه) گفت: "معمار باید در تمام هنر ها و علوم خبره باشد،
بسیار بیش از مردانی که هر یک با کار خود و ممارست در آن، یک مبحث را به حد کمال
رسانیده اند." در واقع تحقق نمی یابد.

پس معمار نباید باشد و نمی
تواند باشد ادیبی چون ارسطرخس، هر چند از ادب بی بهره نباشد، نیز موسیقی دانی چون
اریسو کزنوس هرچند از موسیقی بی بهره نباشد و نیز نقاشی چون آپلس هر چند در طراحی
بی مهارت نباشد و پزشکی چون بقراط هر چند از طب بی بهره نباشد