نفر بعدی کیه؟؟؟رابرت ونتوری معمار آمریکائی از شاگردان سارنین Saarinen و توئی کان Khan بود ودر دفتر آنها کار می کرد. در سال 1966 کتابی به نام " پیچیدگی و تضاد در معماری "Complexity & Contradiction In Architecture را به رشته تحریر در آورد.
در این کتاب رابرت ونتوری اصول اندیشه ها و جهان بینی معماری مدرن را زیر سوال برد. او در این کتاب خواستار توجه به خصوصیات انسانی و توجه به معماری انسانی مدار شد. عمده نقد ونتوری در این کتاب متوجه میس وندروهه بود. در مقابل " Less Is Bore " ،" Less Is More "، به معنی کم خسته کننده است، رامطرح می کند. او عقیده داشت مسائل بسیار پیچیده (C omplex) و تضاد (Contradiction) در ساختمان وجود دارد که نمی توان آنها را نادیده گرفت، یا حذف کرد. ونتوری عقیده داشت که یک ساختمان نمی تواند یک فرم خاص داشته باشد، برای او فرم هایی از قبیل خانه های دامنه کوههای ایتالیا که بر اساس نیازهای مردم و شرایط اقلیمی بنا شده ملاک است.
ونتوری هیچ اعتقادی به سبک بین المللی ندارد و به جای آن معتقد به زمینه گرایی " C ntextualism " است، یعنی هر بنایی باید بر اساس زمینه های فرهنگی، اجتماعی،تاریخی و کالبدی و شرایط آن سایت و ساختمان طراحی و اجرا شود.
او در سال 1972 کتاب دیگری به نام " یادگیری از لاس وگاس " نوشت" Learning From Los Vegas" در این کتاب، توجه معماران را به فرهنگ و خصوصیات روزمره زندگی جلب کرد. وی در این کتاب یادآور شده که، سمبل ها آنهایی نیستند که روشنفکران به مردم دیکته کردند. بلکه، این سمبل ها را خود مردم طرح کرده و قابل فهم برای آنهاست. اشکال سردرها، مغازه ها و احجام عامه پسند چیزی است که در شهر لاس وگاس جذابیت خاصی داده است.
خانه مادر رابرت ونتوری درپنسیلوانیا 1962 در عین سادگی، پیچیدگی و در عین تقارن، نامتقارن است و در عین وحدت، کثرت دارد. اولین ساختمان به سبک مدرن است. در این طرح نمادهایی چون بام شیب دار، قوس، سردر ورودی، پنجره ها، لوله دودکش وجود دارد. داخل ساختمان دارای فضاهای مختلف و گوناگون است و تضاد پلان را روی نما نشان داده، نمای ساختمان نشان دادن ذهنیت یک کودک از خانه است...
از هر كودكی بخواهید كه عكس یك خانه را بكشد آنچه معمولا بر روی كاغذ می آید شباهت زیادی به خط خطی های رابرت ونتوری دارد كه در سال 1964 برای مادر بیوه اش وانا طراحی كرده است.وی حتی دودی را كه از دودكش بیرون می آید نیز كشیده است. این مورد در بخش معماری فقط شگفتی نیست،اگر چه وی چنین تاكید می كند كه « برای جدی نمودن مسئله از مورد خنده داری استفاده نموده ام.» ونتوری با نگاهی به گذشته خانه مادرش كه 25 سال بعد در مورد آن بحث میكند توضیح می دهد:«حالت پناهگاه مانند بودن این خانه با سقف شیروانی كه دارای در مركزی و پنجره های معمولی و دودكش می باشد، شبیه خانه ای ابتدائی است همانند نقاشی كودكی از یك خانه.»
ونتوری بر روی خانه مادرش 5 سال كار كرد. وی میدانست احتمال دارد به زحمت بیفتد.او بعدها اغتراف كرد كه« مقابله كردن با تمایلات دشوار و ناراحت كننده است... هنوز به خاطر دارم كه رسیدن به این ساختمان چقدر برایم مشكل بود.»اما برای معمار جوان با استعداد و نوشكفته ای كه طی اولین سفرش به اروپا در ابرها سیر كرده بود، راه دیگری باقی نمانده بود.او رم باستان و كنونی را بهشت معماری میداند.ونتوری خواست كه نه از روی عادت بلكه از طریق حس آگاهانه ای از گذشته توسط سنت كه متفكرانه مورد توجه قرار می گیرد ،راهنمایی شود.از نظر او معماران كنونی تنوعی از زشتیها را در كنار هم قرار میدهند.ونتوری میگوید:«Less is bore! »این گفته شاید دومین بیانیه مشهور معماری مـــــــدرن است كه میــــــــس وندر روهه اولین بار(less is more) را
عنوان كرد.
آگاتا هاگز با چشمان دقیق هنر مندانه اش از خانه بعنوان اثری هنری مراقبت میكند.با این وجود او اصرار دارد كه این خانه احتیاج به تزئینات دیگری هم دارد! طاق میانی سقف اتاق نهار خوری ، دیوارهای خمیده و خطوط مورب درون مستطیل پایه ای خانه ، شگفتیهایی ـ كه حالا پله است ـ با راهها و قسمتهایی كه دگرگون شده است، راه ورودی ، شومینه اتاق نشیمن و راه پله های منتهی به طبقه بالا تمام دستكاری كردنها را برای مكانها مورد بررسی قرار میدهند.
صندلی چوبی كوچكی جنب دیكشنری بزرگ در پنجره واقع در استودیو قرار دارد.به این خاطر دنیس اسكات براون( همسر رابرت ونتوری) خانه ره به توله سگی با پاهای كوتاه تشبیه می كند.او به مراجع تاریخی غنی اشاره میكند. ونتوری گاهی علاقه زیادش به پورتاپیای میكل آنژو تاثیر آن بر روی اثر وانبرگ قصر بلنهم در انگلستان را نشان میدهد.اسكات براون افزود:چنانچه خانه های آمریكایی در قسمت جلو مانند «ملكه آن» و در پشت مانند« مری آن » باشند این خانه در قسمت
افتتاح پروژه موزه علوم و دانش چانگدو